ایمپلنت برای کمک به درمان ارتودنسی

ایمپلنت ها به دلیل دوام بالایی که دارند می توانند به عنوان تکیه گاه مناسبی برای ارتودنسی باشند، و به سرعت یا بهبود کارایی در درمان ارتودنسی کمک کنند. در این صورت دستگاه در قسمت کاشت ایمپلنت قرار می گیرد و پس از اتمام درمان از روی تاج دندان طبیعی برداشته می شود. دستگاه های anchorage موقت یا TAD ها، لنگرهای کوچک تیتانیومی هستند که به دستیابی سریعتر و کارآمدتر دندان کمک می کنند. TAD ها معمولاً علاوه بر پرانتز مورد استفاده قرار می گیرند ، و بعضی اوقات می توانند به عنوان جایگزینی برای پوشش دندان ها به کار روند.

درمان ارتودنسی در زمان ایمپلنت دندان

پیچ های ریز روی قسمت بیرونی فک بین دندان های شما قرار می گیرند. TADS می توانند به حرکت دندان هایی که به خوبی قرار نگرفته اند یا در جهت اشتباه حرکت می کنند، کمک کنند. همانطور که از نام آن پیداست، آنها موقتی هستند و معمولاً در طی چند ماه درمان، باقی می مانند و سپس برداشته می شوند. وظیفه ی آنها فراهم کردن یک نقطه ثبات همیشگی است که در طی آن دندانهای دیگر می توانند حرکت کنند. متخصصان وضعیت منحصر به فرد شما را ارزیابی کرده و در مورد مناسب ترین نوع براکت، ایمپلنت یا هر دو به شما مشاوره می دهند.

ایجاد این شرایط ممکن است مستلزم درمان ارتودنسی برای آماده سازی ایمپلنت باشد، مانند آماده سازی لثه برای قرار دادن کاشت. به طور سنتی، این موضوع تا حدودی به خوبی درک شده است، اما دستورالعمل های خاصی وجود دارد که باید رعایت شود و همچنین مراحل تشخیصی که باید دنبال گردد.

زمان مناسب ارتودنسی برای دندان ها

تهیه فضای کافی برای قرار دادن ایمپلنت از اهمیت ویژه ای برخوردار است، اما توجه به دستکاری و ترمیم بافت نیز وجود دارد که می توان با استفاده از روش ارتودنسی به روش بسیار قابل پیش بینی دست یافت.  ارتودنتیست ها باید در مهار و استفاده از این روش آماده سازی به خوبی عمل کنند. به این ترتیب، دندانهای ناامید کننده ای که برای کشیدن انتخاب شده اند، هنوز هم می توانند با استفاده از ارتودنسی به بافتهای تقویتی ، سخت و نرم ، مورد استفاده قرار گیرند.

در نتیجه تغییر قابل توجهی در طول درمان، از نظر زیبایی ایجاد می کند، که در آن می توان مکانیوتراپی ارتودنسی را با ساده کردن ، تسریع و تسهیل قرار دادن ایمپلنت و استفاده به عنوان بخشی جدایی ناپذیر از مکانیوتراپی انجام داد. ایمپلنت ها ثابت کرده اند که لنگرگاههای عالی را فراهم می کنند، و می توانند یک “لنگرگاه مطلق” برای درمان باشند. از ایمپلنت ها می توان به عنوان پیوند به طور مستقیم یا غیرمستقیم استفاده کرد. علاوه بر این، این موضوع به توسعه سیستم ها و تکنیک های مینیسک ارتودنسی منجر شده است، که می توان ویژگیهایی مانند انعطاف پذیری در مکان قرارگیری و همچنین سهولت استفاده و حذف را به آن افزود. با پیشرفت وسایل ارتودنسی و ظهور آلیاژ درمانی، بسیاری از روشهای فوق الذکر می تواند در این روش درمانی نسبتاً جدید نیز گنجانده شوند.

ارتودنسی برای ایجاد محل پری ایمپلنت

قرار دادن ایمپلنت زیبایی، توسط فلسفه ترمیمی و بیولوژیکی هدایت می شود. البته از نظر بیولوژیکی باید بافت دندان امکان نگهداری ایمپلنت دندان را فراهم کند. اگر دندان جایگزین هنوز برداشته نشده باشد، باید قبل از برداشتن به چندین مورد توجه کنید تا تمام دندان هایی که به ترمیم نیاز دارند را درمان کنید.  زیرا دندان های خراب می تواند روی دندان های مجاور نیز تاثیر بگذارند. در صورت تحلیل استخوان ، استفاده از ارتودنسی دندان قبل از استخراج می تواند به افزایش میزان بافت سخت و نرم در محل ایمپلنت در آینده کمک کند. اکستروژن ارتودنسی این امکان را به دندانپزشک ترمیمی می دهد که یک سطح لثه هماهنگ تر ایجاد کند و از نظر ظاهری، زیبایی ترمیمی را در اختیار بیمار قرار دهد.

فضای کافی و مناسب در درمان ارتودنسی

درمان ارتودنسی نیز در ایجاد فضایی برای قرار دادن ایمپلنت بسیار ارزشمند است. هنگامی که دندان ها از بین می روند ، دندانهای دیگر معمولاً بیش از حد جا به جا می شوند یا به داخل فضای بیرون ریخته می شوند و فضای ترمیم را به خطر می اندازند. دندانپزشك ترميمي با توجه به فضاي مزيوديستال مورد نياز براي ترميم كنتراست، بايد با متخصص ارتودنسي ارتباط برقرار كند. از دندان های کناری می توان به عنوان مرجع برای برقراری ارتباط با نیازهای مکانی استفاده کرد. هیچ چیز برای بیمار ناامید کننده تر از این نیست که طی یک روش درمانی طولانی مدت ارتودنسی را انجام دهد و بعد دندانپزشک ترمیمی به این نتیجه برسد که فضای ناکافی وجود دارد. باندهای ارتودنسی تا زمانی که فضای ترمیم ارزیابی و تأیید نشود نباید از بین بروند.

شما می توانید به منظور هماهنگی برای انجام ویزیت و مشاوره رایگان در کلینیک دندانپزشکی آدرینا با شماره 77933549-77971183-021 تماس بگیرید.